De karaktervolle modernistische villa uit de jaren ’60 die dienst deed als dokterspraktijk, werd in zijn oorspronkelijke staat hersteld door het slopen van de later aangebouwde garages. De typische jaren ‘60 architectuur werd gerespecteerd, meer zelfs, de aanwezige sfeer werd versterkt door de weloverwogen materiaalkeuzes.

Vanuit de opdrachtgever kwam de vraag een extra gastenkamer te voorzien die zich meer oriënteerde naar het omliggende groen. Een tuinpaviljoen werd naast de bestaande woning ingeplant, juist dicht genoeg om ermee een dialoog aan te gaan.

De uitdaging bestond erin om de bestaande woning te respecteren en het tuinpaviljoen zo vorm te geven dat het zich bescheiden opstelt en opgaat in de omgeving, maar zich wel onderscheidt. Door zijn weldoordachte inplanting ontstaat er een spanning, een nieuwe dynamiek. Zo vormt er zich tussen de gebouwen een kleine steeg met luifel die de bezoeker naar de tuin leidt. Volledig opgetrokken uit hout, heeft het paviljoen een lichter karakter dan de dokterswoning in de typische lokale rode baksteen. Toch sluit de vormentaal nauw aan met wat er is. Nieuw en oud vertonen gelijkenissen maar zijn toch heel anders.